Met een geconcentreerde blik kijk ik naar het eind van de duikplank. Ik ruik de chloor van het zwembad en in de verte hoor ik blije schreeuwende kinderen. De zon brandt op mijn rug en ik weet dat het vandaag de dag is dat het gaat lukken.
Rennen heeft geen zin want ik weet dat het beheerst en gecontroleerd uitgevoerd moet worden. Ik begin met het zetten van de 1e stap met m’n linkerbeen. Gevolgd door de 2e stap met rechts om me bij de 3e stap met twee voeten tegelijk hard af te zetten. Ik kom los van de duikplank en schiet de lucht in. Op beide voeten land ik weer op de plank en zet me met volle vaart af de lucht in.
Het was gelukt!
M’n armen gooi ik recht omhoog de lucht in, draai m’n bovenlijf naar voren en zet een salto in. Halverwege de salto sla ik m’n rechterarm om m’n middel en draai volledig om m’n as en kom met volle vaart rechtop in het water. Wow! Het was gelukt! Ik had het gewoon gedaan! Het jaar daarvoor had ik echt niet kunnen bedenken dat ik een salto-schroef van de duikplank zou maken.
In mijn jonge jaren was ik fanatiek turnster dus met veel oefenen wist ik wel dat het een keer zou lukken. Echter, those day’s are gone. Een salto-schroef maak ik niet meer van de duikplank. Wat nog steeds niet weg is maar ik meer en meer toepas, is doorzetten. Weten dat het ooit gaat lukken en zo niet, waar ik dan kan bijschaven. Maar ook projecten opsplitsen in kleine stapjes en zonodig hulp vragen waar nodig.
Iets wat ik al jaren wil is het maken van een online training. Dit heb ik voor mezelf zo groots gemaakt, dat ik er volledig in vastloop. Ik heb een 1e stap gezet en hulp gevraagd. Hierbij krijg ik precies inzichtelijk wat te doen bij iedere stap met het einddoel in het vizier. Loop je vast en kom je er niet uit zorg dat je met iemand gaat werken die jou het eind van de duikplank laat zien.
